♥ دوست، تقدیر گریزناپذیر ما نیست.

برادر،خواهر،پسرخاله و دخترعمو نیست که آش کشک خاله باشد.

دوستی انتخاب است.

انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله همان دو نفری که این

انتخاب را کرده اند تعریف می شود.

با دوستانمان می توانیم از همه چیز حرف بزنیم

و مهم تر آنکه می توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم و سکوت کنیم.

با دوستانمان می توانیم درد دل کنیم و مهم تر آنکه می شود درد دل هم نکرد

و بدانیم که می داند.

از دوستانمان می توانیم پول قرض بگیریم

و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم

و اگر مدتی بعد تر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم.

با دوستانمان می توانیم بگوییم: امشب بیا خونه ما دلم گرفته

و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانه مان بیاید و حوصله نداشتیم

بگوییم : امشب نیا حوصله ندارم.

با دوستانمان می توانیم بخندیم،

می توانیم گریه کنیم،

می توانیم رستوران برویم و غذا بخوریم،

می توانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم،

می توانیم شادی کنیم،

می توانیم غمگین شویم،

می توانیم دعوا کنیم،

می توانیم در عروسی خواهر و برادرش لباس های خوبمان را بپوشیم

و فکر کنیم عروسی خواهر و برادر خودمان است

و اگر عزیزی از عزیزان دوستانمان مرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب

عزا بدانیم.

با دوستانمان می توانیم قدم بزنیم،

می توانیم نصف شب زنگ بزنیم

و بگوییم: پاشو بیا اینجا

و اگر دوستمان پرسید چی شده؟

بگوییم :حرف نزن فقط بیا

و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی آمد

خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم

با دوستانمان می توانیم حرفی نزنیم،کاری نکنیم،جایی نرویم

و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم

و اگر شما یا او غیر از این بودید شک کنید که هنوز به دوستی نرسیده اید! ♥

 هنوز به دوستی نرسیده ام!!!!!!

خیالی نیست!!

تنهایی هم عالمی دارد...