تا ابد خیری نخواهد دید از پروازها

کفتری وقتی که باشد بین کفتر بازها 

میروم از جمعتان چیزی نمیگویم ولی

بشنویدم بعد ازاین از سوز بعضی سازها

آبروتان مثل ماهی و دهانم تنگ آب

واکنم قدری اگر آن را بریزد رازها

روی هم چسبیده لبهای من از شیرینی اش

بس که دارد شیره ی ناب (سکوت) اعجازها

بازهم پشت سرم حرف و حدیث آغاز شد

من که پایانی نمی بینم بر این آغازها
 

نوکر و ارباب خود هستم ز من بد گفته است

هرکسی رفع نیازش بوده دست نازها!

تا تک و تنها شدم دیدم به "حکم" زندگی

"تک" که باشی سرتری از"شاه" و از "سرباز"ها

شعر: محسن کاویانی