نمی توانم

به ارتداد نیندیشم

وقتی که عشق

منزه از جهات است و

بی تعلق

به آفریده و آفریدگار

نمی توانم نگریم

وقتی که زیبایی

دختران جوان و برهنه اش را

به ازدحام خیابانها

بوق های معنی دار

و چشم های بی معنی

می سپارد...

شعر: سید عبدالحمید ضیایی